Op vrijdag, 4 mei jl. heeft tussen 10.30
uur en 12.00 uur in de Utrechtse St. Willibrordkerk een Dodenherdenkingsrequiem
plaatsgevonden, waarin alle slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog zijn
herdacht. Het Requiem werd met schitterend orgelspel door organist Henk Scholte
en met prachtige gregoriaanse gezangen door de leden van het St. Willibrord koor (de Schola) begeleid.
Dit Dodenherdenkingsrequiem werd in nauwe en goede samenwerking tussen de
Priesterbroederschap Sint Pius X (FSSPX) en het Informatiecentrum Tweede
Wereldoorlog (I-WO-II) georganiseerd. Zo heeft het I-WO-II ter voorbereiding
voor dit Requiem o.a. historisch materiaal aangeleverd.
Tijdens dit Dodenherdenkingsrequiem heeft Pater Carlo de Beer, die dit Requiem
heeft gecelebreerd, de volgende preek gehouden:
Het einde van de Tweede Wereldoorlog is nog maar 73 jaar geleden. Er leven nu
nog mensen die ons van de verschrikkingen kunnen vertellen. Beeldmateriaal via
o.a. boeken en films brengt ons de maatschappelijke chaos van toen onder ogen.
De Moeder Gods Maria heeft tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog gewaarschuwd
dat er nog een veel ergere oorlog zou komen, indien de mensheid zich niet zou
bekeren tot God.
De Tweede Wereldoorlog spant dan ook de kroon met het aantal slachtoffers:
burgerslachtoffers plus minus 41 1/5 miljoen; militaire slachtoffers plus minus
25 miljoen, Holocaustslachtoffers plus minus 5,8 miljoen, zodat het aantal
doden op plus minus 72 miljoen uitkomt.
Pater Henri de Greeve oordeelde terecht: 'Waar niet meer gebeden wordt,
komt oorlog'. Al die dode mensen! Wat kan een priester beter doen dat
voor hun zielenrust het Heilig Misoffer opdragen! Het Kostbaar Bloed van Jezus Christus op
hun toepassen.
Toen de Heilige Monica, de Moeder van de
Heilige Augustinus, gevraagd werd of zij in haar vaderland wilde sterven, zei
zij tegen haar zoon Augustinus: 'Maak je daar maar niet al te druk over, maar
gedenk mij liever altijd aan het altaar!'.
Hoe ellendig zijn velen aan hun eind gekomen. Was God hun toevlucht? Zijn zij tot bekering gekomen? Of zijn
zij onboetvaardig gestorven, terwijl zij zich vergrepen hadden aan de rechten
van hun naasten en oorlogsmisdaden begaan hadden? Voor het zielenheil van de
laatste categorie is te vrezen, maar laten wij het oordeel aan God. Wij mensen
zijn hier immers niet bekwaam toe.
Mensen die de godsdienst willen ontvluchten, dikwijls omdat zij zich niet
willen laten binden door de Tien Geboden van God, zeggen veelal dat de
godsdienst de oorzaak is van oorlog. Dat is een enorme dwaling! Een leugen
zélfs! De goddeloze 'ismen' van - laten we grofweg zeggen - de laatste twee eeuwen
hebben de ergste oorlogen en de meeste slachtoffers veroorzaakt: het
rationalisme, het darwinisme, het communisme, het nationaalsocialisme,
enzovoorts.
Op het einde van de Tweede Wereldoorlog stonden goddeloze systemen tegenover
elkaar. Een mens; een persoon telde niet. Stalin offerde soldaten op, want de
munitie van de vijand zou wel opraken. Hitler nam het leven van de burgers op
de koop toe. Terwijl hij al aan het verliezen was, mocht er onder geen enkel
beding sprake zijn van overgave. In feite nog kinderen werden naar het front
gestuurd en geofferd.
Het leven was niet in tel! Goddeloos! Zo goddeloos, dat bijvoorbeeld priesters die tegen de Nazi's waarschuwden
gewoon naar Dachau verdwenen. Onze kerkklokken werden uit de torens gehaald en
omgesmolten om er munitie van te maken. Of
het nu het communisme of het nazisme betreft: beiden maken zich schuldig aan
geloofshaat!
In de vooroorlogse jaren rukte het communisme in de Sovjetunie steeds verder
op. Een mensenleven telde daarbij niet. Nazi-Duitsland kenmerkte zich door een
enorme immoraliteit: geboortebeperking, abortus, euthanasie. In het laatste
geval betrof het dan in feite de stille moord op ouden van dagen, zieken
en inwoners van instellingen met fysieke of
geestelijke problemen. Te denken valt dan bijvoorbeeld aan mensen met
het Downsyndroom.
Wat gaf de Nazi's het recht Slavische volkeren (Polen, Russen, Oekraïners,
enzovoorts) als minderwaardig en onmenselijk te behandelen? Of hele volkeren te
willen uitmoorden, zoals de Joden en de Zigeuners. Zijn wij mensen immers niet
allen gelijkwaardig voor God?
Het is opmerkelijk, dat de mensheid altijd later reageert. Zo ook op de
misstanden gedurende dit tijdperk. Uit ons land konden immers 100.000 Joden
gedeporteerd worden.
Ook nu gebeuren er dingen, waarover wij misschien over 50 of 100 jaar ons
hoofd schudden. Zoals de toestanden binnen de Rooms-Katholieke Kerk
met bijv. het modernisme, een algemeen
probleem en oorzaak van vele anderen.
Of bijvoorbeeld de goddeloosheid binnen
de maatschappij. Zeker nu men zich tegenwoordig als mens zeggenschap aanmatigt
over het menselijk leven. Tot nu toe zijn er al evenveel kinderen geaborteerd
als de Tweede Wereldoorlog aan slachtoffers telt. Een kind met een handicap
krijgt tegenwoordig geen kans meer om geboren te worden. Had de wereldberoemd
geworden Beethoven ook niet een handicap (doofheid)? Zoals in het vroege heidendom grijpt men ook nu weer
naar euthanasie.
De verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog kwamen niet alleen van de kant
van de Sovjetunie en Nazi-Duitsland. In Oost-Azië begingen de met Duitsland
verbonden Japanners wreedheden tegen Chinezen en blanken. De Nederlanders uit
de 'Jappenkampen' in Indonesië kunnen erover meepraten.
Als priester roep ik iedereen dan ook hierbij oprecht van harte op om:
· Alle omgekomen slachtoffers van zowel de Tweede
Wereldoorlog als van welke andere oorlog dan ook te herdenken;
· In hun hart en in hun gebeden tijdens de Heilige Mis het Offer van Onze
Heer Jezus Christus bewust op te dragen aan de Vader, en:
· Niet alleen vandaag maar ook de komende weken
actief te blijven bidden voor de zielenheil van alle omgekomen
oorlogsslachtoffers;
· Te bidden voor ons Vaderland nu, en:
· Voor licht en inzicht van landgenoten en landsbestuurders.
Het Dodenherdenkingsrequiem werd - zeker gezien ook
het feit dat het Requiem in de ochtend plaatsvond en veel mensen vanwege hun
werk niet aanwezig konden zijn - druk bezocht. Na afloop van het
Dodenherdenkingsrequiem deelden de aanwezigen - onder het genot van een kop
koffie of thee - hun indrukken met elkaar uit. Unaniem waren de aanwezigen het er over eens dat terug kon worden gezien op een
indrukwekkend, waardig en inhoudsvol Dodenherdenkingsrequiem met prachtig
gezang en schitterend orgelspel.
Pater Carlo de Beer liet de aanwezigen in de koffiekamer alvast weten dat ook
in 2019 een Dodenherdenkingsrequiem zal worden georganiseerd. Anne Louis
Cammenga en mr. Fred Jan IJspeerd, de Directeur en Adviseur van het
Informatiecentrum Tweede Wereldoorlog (I-WO-II) hebben Pater De Beer hierop
direct laten weten dat hij ook volgens jaar hierbij volledig op hun hulp en
medewerking kan rekenen.
Noteert u het
Dodenherdenkingsrequiem op 4 Mei 2019
dus maar alvast in uw agenda.
Uiteraard hangt de vlag halfstok bij de ingang van de Sint Willibrord kerk.
Tijdens dit Dodenherdenkingsrequiem wordt gebeden voor de - eventuele - zielen in het vagevuur van al diegenen die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen. Het Requiem wordt met latijnse gezangen begeleid.
Ter gelegenheid van dit Dodenherdenkingsrequiem is Pater Carlo de Beer in een zwart misgewaad gekleed.
Ook de voorwerpen op het altaar zijn met zwarte rouwstof bedekt.
De aanwezigen - zo blijkt na afloop van dit Dodenherdenkingsrequiem - diep onder de indruk van de schitterende preek van Pater Carlo de Beer.
Pater Carlo de Beer wordt op uitstekende wijze bijgestaan door de Acolieten.
In de Sacristie zegent Pater Carlo de Beer een votiefkaars, die bij het Mariabeeld zal worden aangestoken voor de Zielenheil van alle omgekomen Tweede Wereldoorlogsslachtoffers.
Pater Carlo de Beer steekt de votiefkaars aan en zet deze in aanwezigheid van Anne Louis Cammenga, directeur van het Informatiecentrum Tweede Wereldoorlog (I-WO-II) neer voor het Mariabeeld links van het altaar in de Utrechtse Sint Willibrord kerk.
Pater Carlo de Beer, Priesterbroederschap Sint Pius X (FSSPX) en Anne Louis Cammenga, Directeur van het Informatiecentrum Tweede Wereldoorlog (I-WO-II) kunnen net als alle andere aanwezigen terugzien op een ontroerende, indrukwekkende, inhoudsvolle, onvergetelijk Dodenherdenkingsrequiem.
Het naambord van de Utrechtse Sint Willibrord kerk. Daarnaast de Nederlandse vlag die ter gelegenheid van Dodenherdenking - uiteraard - halfstok hangt.
________________________________________________________________
_____________________________________________________
