Op 4 Mei vond 's avonds de Dodenherdenking plaats in het Walkartpark in Zeist. Zelf werd ik als nabestaande in de officiële stoet ingedeeld vóór de Politie van Zeist. Gezien de rol en de houding van de Nederlandse Politie tijdens de Tweede Wereldoorlog naar onze Joodse medeburgers toe, waarbij o.a. de Joodse dierbaren van mijn in 2009 overleden moeder, Hermina Cammenga-Damen door Nederlandse politieagenten zijn opgepakt en op de trein naar de vernietigingskampen van Sobibor en Auschwitz zijn afgevoerd, heb ik dit als een uiterst tactvolle toewijzing van mijn plaats in de stoet ervaren. Zeker ook na al mijn uiterst teleurstellende ervaringen met diezelfde politie in afgelopen jaren bij het aanpakken van fascisme en rechtsextremisme in Zeist. Deze toewijzing van mijn plaats als nabestaande in de stoet was voor mij dan ook emotioneel met recht een pak van mijn hart.
De burgemeester van Zeist, de heer mr. J.J.L.M. Janssen hield een toespraak, waarin hij op tactvolle, fijngevoelige en hoffelijke wijze mevrouw Ruth Wallage-Binheim als spreekster bij het publiek introduceerde.
Mevrouw Wallage-Binheim was tijdens de Kristalnacht vanuit Duitsland naar Nederland gevlucht en heeft de bezetting doorgebracht in vijf concentratiekampen. Haar toespraak was aangrijpend en ontroerde mij diep. Tijdens haar inhoudelijk bijzonder goede, warme, liefdevolle toespraak met wijze lessen voor de huidige en de toekomstige generaties dacht ik aan de Joodse dierbaren van mijn in 2009 overleden moeder, Hermina Cammenga-Damen die in Sobibor en Auschwitz zijn vermoord. Zolang als ik leef zal ik het nooit kunnen en willen snappen dat mensen louter en alleen om hun Joods-zijn worden vermoord. Wat mij diep heeft getroffen is dat Mevrouw Wallage-Binheim in de liefde voor haar kinderen en kleinkinderen de kracht heeft kunnen vinden en nog steeds vindt om door te blijven gaan en dat zij tot op de dag van vandaag intens kan genieten van haar leven. Zij hoopt samen met haar kinderen en kleinkinderen 130 jaar oud te worden. Wat mij betreft wens ik haar van ganser harte toe dat haar wens vervuld zal mogen worden.
Haar lotgevallen en die van miljoenen andere Joodse mensen, waaronder de Joodse dierbaren van mijn moeder, zijn voor mij nu al vele jaren - net als mijn Christelijke Rooms-Katholieke geloof - een belangrijke motivatiebronnen om mij zowel in het heden als in de toekomst in te blijven zetten om fascisme en antisemitisme te blijven voorkomen en te bestrijden en om allen die dit willen van informatie te blijven voorzien over hun tijdens de Tweede Wereldoorlog omgekomen en/of vermiste dierbaren.
Met vriendelijke groet,
Na de toespraak van Mevrouw Wallage-Binheim las Cato Stroecken, een leerlinge van klas 4 Havo van de Stichtse Vrije School een schitterend gedicht voor. Door de indrukwekkende getallen die zij in dit gedicht heeft genoemd, waaronder het getal van onze zes miljoen vermoorde wereldwijde Joodse medeburgers, heeft zij op die manier de verschrikkingen van de Holocaust nog eens extra indringend verwoord voor alle aanwezigen.
Na de toespraken vonden de kransleggingen plaats. Bij het Nederlands-Indië monument legde ik een Franse Lelie neer ter nagedachtenis aan de omgekomen Veteranen. Mijn vader, Jillert Cammenga is immers een Veteraan geweest en heeft als gevolg van een Razzia tijdens de Tweede Wereldoorlog in Lisse opgesloten gezeten in een Duits kamp.
Zelf kreeg ik een brok in mijn keel toen Mevrouw Ruth Wallage-Binheim in een rolstoel gezeten háár bloemen bij het monument neerlegde. Uiteraard heb ik zelf als nabestaande eveneens bloemen bij alle monumenten neergelegd. Bij het Joodse monument heb ik vooral de in Sobibor en Auschwitz omgekomen dierbaren van mijn moeder, Hermina Cammenga-Damen mijn eerbiedvolle respect willen betonen.
Hierbij heb ik gekozen voor de eenvoudige smaakvolle Franse Lelie om vervolgens bij alle oorlogsmonumenten één Franse Lelie neer te leggen. De Lelie is immers écht iets van mijzelf. De drie Koninklijke Franse Lelies in mijn familiewapen, dat is ontworpen door het genealogisch instituut Fryske Rie Foar Heraldyk, verwijzen naar de genealogische verbintenis van mijn familie met het Franse Vorstenhuis der Karolingen. De smetteloze witte Lelie is vanouds eveneens een symbool van rouw geweest. Franse Koningen en Koninginnen droegen altijd wit wanneer zij in de rouw waren. Zo droeg de Frans-Schotse Koningin-Weduwe Maria Stuart witte rouwkleding na de dood van haar echtgenoot en was de Franse Vorstin Marie Antoinette geheel in het wit gekleed op weg naar het schavot. Door witte Franse Lelies neer te leggen bij al deze Zeisterse oorlogsmonumenten leg ik op deze manier écht iets persoonlijks van mijzelf neer als oprecht, diepgevoeld eerbetoon aan alle Tweede Wereldoorlogsslachtoffers. Daarnaast is de Lelie net als de Roos de liturgische bloem van de Heilige Maagd Maria. Ook als belijdend en meelevend lid van de Christelijke Rooms-Katholieke kerk bewijs ik dus eer en respect aan alle omgekomen slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Maar ook in de Protestantse en de Islamitische religie speelt de Lelie een prominente symbolische rol. De Lelie is tevens het internationale symbool van de Scouting en van de Padvinderij, waar jonge mannen en vrouwen leren om o.a. in groepsverband eendrachtig met elkaar samen te werken. De Franse Lelie is dus met recht een wereldwijd samenbindend symbool.
Na de 4 Mei Herdenking in het Walkartpark vond er een concert plaats in de Oude Kerk. Het betrof een prachtig uitgevoerd Requiem van de wereldberoemde Franse componist Maurice Duruflé (1902-1986). De bekende en geliefde dirigent Martin de Boer speelde een belangrijke rol tijdens dit concert. Dit gold ook voor de uiterst begaafde jonge organist Pim Schippers en voor de uiterst muzikale zangers Theo en Gert-Jan Bos.
De Rooms-Katholieke burgemeester van Zeist, de heer mr. J.J.L.M. Janssen zijn bevallige, charmante echtgenote, de oud-Zeisterse raadsleden Gerard van Voorden en Lia van Dijk, beiden leden van het 4 en 5 Mei Comité waren eveneens aanwezig.
Zelf zat ik loge op de eerste rij op de eerste verdieping. Vlak bij mij bevond zich de Zeisterse prominente politicus Jan Jaap Faber, die mij - zoals altijd - met bijzonder veel vriendelijkheid en hoffelijkheid bejegende.
Het Requiem begint in zekere zin somber, maar eindigt vertroostend, liefdevol en vreugdevol. Aan het einde van dit Requiem is de reis van de ziel van de overledene omstraald met het eeuwige licht en voorgoed in het Hemelse Paradijs aangekomen. Een mooie symbolisch overgang ook van de rouw, de tranen, het verdriet en het herdenken van de Dodenherdenking op 4 Mei naar de vreugdevolle viering van Bevrijdingsdag op 5 Mei.
Op Bevrijdingsdag, 5 Mei werd pal voor het gemeentehuis van Zeist het bevrijdingsvuur aangestoken, omringd door de vlaggen van de geallieerden, die tijdens de Tweede Wereldoorlog zo'n belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de bevrijding van Europa van de dictatuur van Nazi-Duitsland. De vlaggen die vlak naast het bevrijdingsvuur worden geheven, zijn de vlaggen van Zweden, Noorwegen, Canada, Voormalige Nederlandse Antillen, Verenigde Staten, Nederland, Verenigd Koninkrijk, België, Frankrijk, Polen en Suriname. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren o.a. de Franse Generaal Charles de Gaulle net als de Britse Prime Minister Winston Churchill belangrijke en later wereldberoemd geworden voortrekkers in de strijd tegen de dictatuur van Nazi-Duitsland.
Uiteraard is er op mijn verzoek tijdens de Heilige Mis op 4 Mei, Dodenherdenking 's ochtends in de Sint Josephparochie in Zeist gebeden voor alle Holocaustslachtoffers en voor een goed verlopende herdenking van 4 en 5 mei. En vanzelfsprekend heb ik na afloop van de Heilige Mis ter nagedachtenis aan alle gevallenen en omgekomen slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog kaarsen gebrand bij het beeld van Maria met het Kind Jezus in bij deze kerk behorende Mariakapel.
Om de lieflijke kinderknuisjes heen van het Kind Jezus is een schitterende Rozenkrans gevouwen. Zowel de Heilige Paus Johannes Paulus II als diens opvolger, Paus Benedictus XVI hebben immers het bidden van de Rozenkrans met uiterste nadruk aangeraden aan alle Rooms-Katholieke gelovigen wereldwijd om op die manier nog beter en nog directer in contact te kunnen komen met God.
In de vazen bij dit beeld staan prachtige rozen. In het vloerkleed dat voor en naast dit beeld van Maria met het Kind Jezus ligt zijn schitterende Franse Leliën geweven. Beide bloemen zijn immers het liturgisch symbool van de Heilige Moeder Gods.
Ook op Bevrijdingsdag, 5 Mei heb ik ter nagedachtenis aan alle Tweede Wereldoorlogsslachtoffers en uit dankbaarheid voor de op waardige wijze en de inhoudelijk goed verlopen 4 en 5 Mei herdenkingen kaarsen aangestoken en gebeden opgezegd bij dit Mariabeeld met het Kind Jezus om mij op die manier innerlijk te laten inspireren en te motiveren om waar ik dit in mijn leven ook maar zal kunnen mij in woord en daad in te blijven zetten voor o.a. de Joodse Tweede Wereldoorlogsslachtoffers en hun nabestaanden en om fascisme en antisemitisme te helpen voorkomen en te bestrijden.
Mij daarbij volledig innerlijk gesteund wetende door het gedachtengoed van de Heilige Vader van Rome, Paus Franciscus I, die zich in woord en daad immers heeft uitgesproken tegen fascisme en antisemitisme en iedereen wereldwijd oproept om zich zowel nu als in de toekomst hiertegen te blijven verzetten.
Een oproep, waar ik - zo verzeker ik u allen - zowel als directeur van het Informatiecentrum Tweede Wereldoorlog (IWOII) én als belijdend en meelevend lid van de Christelijke Rooms-Katholieke kerk zowel nu als in de toekomst in woord en daad mijn leven lang gehoor aan zal blijven geven.
Met vriendelijke groet,
INFORMATIECENTRUM TWEEDE WERELDOORLOG (IWOII)
Anne Louis Cammenga,
Directeur
______________________________________________________
De heer mr. J.J.L.M. Janssen, Burgemeester van de gemeente Zeist
Mevrouw Ruth Wallage-Binheim
Cato Stroeken
De burgemeester van Zeist, zijn echtgenote en de wethouders van de gemeente Zeist leggen bloemen neer bij het Joods monument in het Walkartpark in Zeist
Mevrouw Ruth Wallage-Binheim legt bloemen neer bij het Joods monument in het Walkartpark in Zeist
Kransen en bloemen bij het Nationaal Monument in het Walkartpark in Zeist
Namens het Informatiecentrum Tweede Wereldoorlog (IWOII) en uiteraard ook namens mijzelf een Franse Lelie ter nagedachtenis aan alle gevallenen en alle slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog
Kransen en bloemen bij het Nederlands-Indië monument in het Walkartpark. Op de krans van het College van B&W rust mijn Franse Lelie ter nagedachtenis aan alle Veteranen, waaronder mijn eigen vader, Jillert Cammenga
Kransen en bloemen bij het Joods monument in het Walkartpark
De Franse Lelie namens het Informatiecentrum Tweede Wereldoorlog (IWOII) en namens mijzelf ter nagedachtenis aan o.a. alle omgekomen Zeisterse Joodse slachtoffers en aan de vermoorde Joodse dierbaren van mijn moeder, Hermina Cammenga-Damen
Veel aanwezigen in de Oude Kerk tijdens het Requiem van Maurice Duruflé
Gerard van Voorden, Koos Janssen, de burgemeester van Zeist en diens echtgenote en Lia van Dijk
Het prachtig zingende koor
Het bevrijdingsvuur en de vlaggen van de geallieerden voor het gemeentehuis van Zeist
De vlag van het Verenigd Koninkrijk
De vlag van Frankrijk
De Mariakapel in de Sint Josephparochie in Zeist
Beeld van de Heilige Maagd Maria met het Kind Jezus. Let op de schitterende Rozenkrans die om de kinderknuistjes van het Kind Jezus heen is gevouwen !!!
De roos als liturgisch symbool van Maria
De Lelie in het vloerkleed voor en naast het beeld van Maria met Kind Jezus in de Mariakapel in de Sint Josephparochie in Zeist. De Lelie is in de Rooms-Katholieke kerk naast de roos het liturgisch symbool van Maria.
______________________________________________________
