INFORMATIECENTRUM TWEEDE WERELDOORLOG (IWOII): Dodenherdenkingsrequiem in Utrechtse St. Willibrordkerk maakt op de gelovigen grote indruk

Op vrijdag, 4 mei jl. heeft tussen 10.30 uur en 12.00 uur in de Utrechtse St. Willibrordkerk een Dodenherdenkingsrequiem plaatsgevonden, waarin alle slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog zijn herdacht. Het Requiem werd met schitterend orgelspel door organist Henk Scholte en met prachtige gregoriaanse gezangen door de leden van het St. Willibrord koor (de Schola) begeleid.

Dit Dodenherdenkingsrequiem werd in nauwe en goede samenwerking tussen de Priesterbroederschap Sint Pius X (FSSPX) en het Informatiecentrum Tweede Wereldoorlog (I-WO-II) georganiseerd. Zo heeft het I-WO-II ter voorbereiding voor dit Requiem o.a. historisch materiaal aangeleverd.

Tijdens dit Dodenherdenkingsrequiem heeft Pater Carlo de Beer, die dit Requiem heeft gecelebreerd, de volgende preek gehouden:

Het einde van de Tweede Wereldoorlog is nog maar 73 jaar geleden. Er leven nu nog mensen die ons van de verschrikkingen kunnen vertellen. Beeldmateriaal via o.a. boeken en films brengt ons de maatschappelijke chaos van toen onder ogen. De Moeder Gods Maria heeft tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog gewaarschuwd dat er nog een veel ergere oorlog zou komen, indien de mensheid zich niet zou bekeren tot God.

De Tweede Wereldoorlog spant dan ook de kroon met het aantal slachtoffers: burgerslachtoffers plus minus 41 1/5 miljoen; militaire slachtoffers plus minus 25 miljoen, Holocaustslachtoffers plus minus 5,8 miljoen, zodat het aantal doden op plus minus 72 miljoen uitkomt.

Pater Henri de Greeve oordeelde terecht: 'Waar niet meer gebeden wordt, komt oorlog'. Al die dode mensen! Wat kan een priester beter doen dat voor hun zielenrust het Heilig Misoffer opdragen! Het Kostbaar Bloed van Jezus Christus op hun toepassen.

Toen de Heilige Monica, de Moeder van de Heilige Augustinus, gevraagd werd of zij in haar vaderland wilde sterven, zei zij tegen haar zoon Augustinus: 'Maak je daar maar niet al te druk over, maar gedenk mij liever altijd aan het altaar!'.

Hoe ellendig zijn velen aan hun eind gekomen. Was God hun toevlucht? Zijn zij tot bekering gekomen? Of zijn zij onboetvaardig gestorven, terwijl zij zich vergrepen hadden aan de rechten van hun naasten en oorlogsmisdaden begaan hadden? Voor het zielenheil van de laatste categorie is te vrezen, maar laten wij het oordeel aan God. Wij mensen zijn hier immers niet bekwaam toe.

Mensen die de godsdienst willen ontvluchten, dikwijls omdat zij zich niet willen laten binden door de Tien Geboden van God, zeggen veelal dat de godsdienst de oorzaak is van oorlog. Dat is een enorme dwaling! Een leugen zélfs! De goddeloze 'ismen' van - laten we grofweg zeggen - de laatste twee eeuwen hebben de ergste oorlogen en de meeste slachtoffers veroorzaakt: het rationalisme, het darwinisme, het communisme, het nationaalsocialisme, enzovoorts.
Op het einde van de Tweede Wereldoorlog stonden goddeloze systemen tegenover elkaar. Een mens; een persoon telde niet. Stalin offerde soldaten op, want de munitie van de vijand zou wel opraken. Hitler nam het leven van de burgers op de koop toe. Terwijl hij al aan het verliezen was, mocht er onder geen enkel beding sprake zijn van overgave. In feite nog kinderen werden naar het front gestuurd en geofferd.
Het leven was niet in tel! Goddeloos! Zo goddeloos, dat bijvoorbeeld priesters die tegen de Nazi's waarschuwden gewoon naar Dachau verdwenen. Onze kerkklokken werden uit de torens gehaald en omgesmolten om er munitie van te maken. Of het nu het communisme of het nazisme betreft: beiden maken zich schuldig aan geloofshaat!

In de vooroorlogse jaren rukte het communisme in de Sovjetunie steeds verder op. Een mensenleven telde daarbij niet. Nazi-Duitsland kenmerkte zich door een enorme immoraliteit: geboortebeperking, abortus, euthanasie. In het laatste geval betrof het dan in feite de stille moord op ouden van dagen, zieken en inwoners van instellingen met fysieke of geestelijke problemen. Te denken valt dan bijvoorbeeld aan mensen met het Downsyndroom.

Wat gaf de Nazi's het recht Slavische volkeren (Polen, Russen, Oekraïners, enzovoorts) als minderwaardig en onmenselijk te behandelen? Of hele volkeren te willen uitmoorden, zoals de Joden en de Zigeuners. Zijn wij mensen immers niet allen gelijkwaardig voor God?

Het is opmerkelijk, dat de mensheid altijd later reageert. Zo ook op de misstanden gedurende dit tijdperk. Uit ons land konden immers 100.000 Joden gedeporteerd worden.

Ook nu gebeuren er dingen, waarover wij misschien over 50 of 100 jaar ons hoofd schudden. Zoals de toestanden binnen de Rooms-Katholieke Kerk met bijv. het modernisme, een algemeen probleem en oorzaak van vele anderen.

Of bijvoorbeeld de goddeloosheid binnen de maatschappij. Zeker nu men zich tegenwoordig als mens zeggenschap aanmatigt over het menselijk leven. Tot nu toe zijn er al evenveel kinderen geaborteerd als de Tweede Wereldoorlog aan slachtoffers telt. Een kind met een handicap krijgt tegenwoordig geen kans meer om geboren te worden. Had de wereldberoemd geworden Beethoven ook niet een handicap (doofheid)? Zoals in het vroege heidendom grijpt men ook nu weer naar euthanasie.

De verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog kwamen niet alleen van de kant van de Sovjetunie en Nazi-Duitsland. In Oost-Azië begingen de met Duitsland verbonden Japanners wreedheden tegen Chinezen en blanken. De Nederlanders uit de 'Jappenkampen' in Indonesië kunnen erover meepraten.

Als priester roep ik iedereen dan ook hierbij oprecht van harte op om:

· Alle omgekomen slachtoffers van zowel de Tweede Wereldoorlog als van welke andere oorlog dan ook te herdenken;

· In hun hart en in hun gebeden tijdens de Heilige Mis het Offer van Onze Heer Jezus Christus bewust op te dragen aan de Vader, en:

· Niet alleen vandaag maar ook de komende weken actief te blijven bidden voor de zielenheil van alle omgekomen oorlogsslachtoffers;

· Te bidden voor ons Vaderland nu, en:

· Voor licht en inzicht van landgenoten en landsbestuurders.

Het Dodenherdenkingsrequiem werd - zeker gezien ook het feit dat het Requiem in de ochtend plaatsvond en veel mensen vanwege hun werk niet aanwezig konden zijn - druk bezocht. Na afloop van het Dodenherdenkingsrequiem deelden de aanwezigen - onder het genot van een kop koffie of thee - hun indrukken met elkaar uit. Unaniem waren de aanwezigen het er over eens dat terug kon worden gezien op een indrukwekkend, waardig en inhoudsvol Dodenherdenkingsrequiem met prachtig gezang en schitterend orgelspel.

Pater Carlo de Beer liet de aanwezigen in de koffiekamer alvast weten dat ook in 2019 een Dodenherdenkingsrequiem zal worden georganiseerd. Anne Louis Cammenga en mr. Fred Jan IJspeerd, de Directeur en Adviseur van het Informatiecentrum Tweede Wereldoorlog (I-WO-II) hebben Pater De Beer hierop direct laten weten dat hij ook volgens jaar hierbij volledig op hun hulp en medewerking kan rekenen.

Noteert u het Dodenherdenkingsrequiem op 4 Mei 2019 dus maar alvast in uw agenda.

Uiteraard hangt de vlag halfstok bij de ingang van de Sint Willibrord kerk.

Tijdens dit Dodenherdenkingsrequiem wordt gebeden voor de - eventuele - zielen in het vagevuur van al diegenen die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen. Het Requiem wordt met latijnse gezangen begeleid.

Ter gelegenheid van dit Dodenherdenkingsrequiem is Pater Carlo de Beer in een zwart misgewaad gekleed.

Ook de voorwerpen op het altaar zijn met zwarte rouwstof bedekt.

De aanwezigen - zo blijkt na afloop van dit Dodenherdenkingsrequiem - diep onder de indruk van de schitterende preek van Pater Carlo de Beer.

Pater Carlo de Beer wordt op uitstekende wijze bijgestaan door de Acolieten.

In de Sacristie zegent Pater Carlo de Beer een votiefkaars, die bij het Mariabeeld zal worden aangestoken voor de Zielenheil van alle omgekomen Tweede Wereldoorlogsslachtoffers.

Pater Carlo de Beer steekt de votiefkaars aan en zet deze in aanwezigheid van Anne Louis Cammenga, directeur van het Informatiecentrum Tweede Wereldoorlog (I-WO-II) neer voor het Mariabeeld links van het altaar in de Utrechtse Sint Willibrord kerk.

Pater Carlo de Beer, Priesterbroederschap Sint Pius X (FSSPX) en Anne Louis Cammenga, Directeur van het Informatiecentrum Tweede Wereldoorlog (I-WO-II) kunnen net als alle andere aanwezigen terugzien op een ontroerende, indrukwekkende, inhoudsvolle, onvergetelijk Dodenherdenkingsrequiem.

Het naambord van de Utrechtse Sint Willibrord kerk. Daarnaast de Nederlandse vlag die ter gelegenheid van Dodenherdenking - uiteraard - halfstok hangt.

________________________________________________________________